مقدمه: تعلیم و تربیت دینی را می توان به پرورش و به فعلیت در آوردن استعدادهای درونی انسان تعبیر کرد. تربیتی که تابع و پیرو خطرات و به دنبال آن است که با تکیه بر این استعداد ها آدمی را به تکامل حقیقی و مقام شایسته و در خور او برساند. ویژگی های انسانی و الهی افراد بشر تحت این فرایند در آنها به ظهور می رسد لذا تنها راه سعادتمند شدن انسان ...